Eerst stemmen, daarna pas de lijsttrekkersdebatten bekijken. Gek genoeg, jammer genoeg misschien, bleek het niets uit te maken en heb ik geen spijt gekregen van mijn stem.
"Nee nee nee, geen politieke spelletjes," roept Balkenende in
Debat II (voor de grote jongens en meisjes), terwijl de rest probeert om te scoren met zo zielig mogelijke voorbeelden van de gevolgen van zijn asielbeleid. Het grote debat bestaat vooral weer uit vliegen afvangen en applausjes scoren met details terwijl er zo weinig mogelijk duidelijke uitspraken gedaan worden over grote onderwerpen.
Het niveau van
Debat I lag een tikje hoger en de standpunten van de deelnemers kwamen duidelijker naar voren. Maar veel van de standpunten van de kleintjes zijn natuurlijk idioot. Toch was bij debat II binnen 20 seconden mijn irritatiegrens bereikt en duurde dat bij Debat I toch zeker 10 minuten.
Zucht.
Ik druk me te voorzichtig uit. Ik word erg moe van volwassen politici die discussies proberen te winnen door hun tegenstanders af te branden zonder hun eigen nek boven het maaiveld uit te willen steken. Het stemrecht dat ik vroeger als een voorrecht zag zie ik steeds meer als een last. Ik moet mezelf er toe zetten om uit alle keuzen de minst slechte te kiezen en word steeds weer geconfronteerd met het vreemde verschijnsel dat de politici die ik betrouwbaar en capabel vind tegelijkertijd de punten verdedigen waar ik het niet mee eens ben.
Nou ja, gelukkig gaat het goed met het ondernemersklimaat volgens onze minister-president. Dat is mooi, want dan kan ik weer gewoon verder met mijn ding nadat ik mijn zelfopgelegde burgerplicht heb gedaan.